Manon (38 jaar) sprong in 2014 in ondiep water op Bonaire, waardoor zij een hoge en complete dwarslaesie opliep. Na maandenlange revalidatie en haar leven weer op de rit te hebben, solliciteert Manon in juli 2018 bij De Hoogstraat op de functie ervaringsdeskundige, met succes! Ze werkt hier inmiddels een jaar. Maar wat maakt haar nu precies een ervaringsdeskundige?
“Een team leiden en coachen heb ik altijd al gewild. Ik deed dat voor mijn dwarslaesie in de horeca, maar dat kon na het ongeluk niet meer. Dus ik heb gekeken naar wat ik nog kan en wat ik met mijn dwarslaesie kan betekenen voor anderen. Toen ik de vacature Ervaringsdeskundige voorbij zag komen, wist ik gelijk dat ik dit wilde”.
“Een ervaringsdeskundige kan iemand met een handicap hoop geven. Dat miste ik tijdens mijn revalidatieperiode, want toen waren er nog geen ervaringsdeskundigen. Wel de mensen van de DON*. En je geeft niet alleen de revalidant hoop, maar ook de familie en vrienden. Bovendien is de drempel lager bij het contact met revalidanten, omdat ik een zichtbare handicap heb. Dit in tegenstelling tot een behandelaar. Daarnaast heb ik tijd, want ik hoef me niet aan een schema te houden.”
“Als ervaringsdeskundige bied je een luisterend oor en je denkt mee vanuit je eigen ervaringen. Ik denk mee over hoe ik iets zou aanpakken met een handicap, ik laat praktische dingen zien zoals hoe ik naar het bed een transfer maak of mijn kleren aantrek. Doordat ik anders tegen dingen aankijk, kan ik helpen op momenten dat er geen oplossing gevonden kan worden. Zo was er laatst een man die zijn auto niet meer inkwam en daardoor eigenlijk niet meer kon rijden. Toen heb ik meegedacht over aanpassingen van de autodeur en dat bleek toen de oplossing.”
“Ik ben aangenomen door te kijken hoe ik als persoon ben. Een ervaringsdeskundige hoeft niet dezelfde dingen te weten als de behandelaars, maar heeft wel een bepaalde empathie en spontaniteit nodig. Een open houding is belangrijk, want je moet voor verschillende persoonlijkheden een oplossing vinden.”
“Je leert met je handicap en de beperkingen omgaan, maar toch sta je er nog iedere dag mee op. Ik vergelijk de herinnering aan mijn ongeluk en revalidatieperiode met een dvd. Ik heb een kast vol met dvd’s waarin al mijn herinneringen staan. Elk jaar pak ik de dvd met het ongeluk uit de kast en speel ik het af. Dan komt alles weer naar boven: gevoelens, emoties, frustraties. Dus ja, de herinnering blijft en zal in mijn geheugen blijven. Daar twijfel ik niet aan.”
Ik ben iedere dinsdag van 13:00 uur tot 19:00 uur in De Hoogstraat. Dan ben ik bij de voorlichting aanwezig en ga ik bij mensen langs. Ik probeer bij zoveel mogelijk mensen mijn gezicht te laten zien zodat ze me weten te vinden, en soms vragen mensen gelijk al een gesprek met mij aan. Dan bied ik dus een luisterend oor, help ik meedenken waar dat nodig is en laat ik zien hoe je praktisch met de handicap om kan gaan.”
*Dwarslaesie Organisatie Nederland
Gepubliceerd op 20 september 2019
