Reinhard is dan bij de buurman bezig om schade op het dak te herstellen. Want naast zijn boerenbedrijf werkte hij ook nog in de bouw. “Terwijl ik bezig was, zakte ik door een golfplaat en kwam ik eerst met mijn nek op een dikke voerbuis terecht en viel nog een stuk verder. Mijn nek brak op drie plekken, daarnaast had ik een schedelbasisfractuur, botbreuken en mijn oogkas was kapot”. Reinhard houdt er een hoge dwarslaesie vanaf de tepellijn aan over. “Geen handfunctie meer, stijve vingers – de prognose was somber. Men dacht dat ik het niet zou overleven, of dat ik als een kasplantje in een verpleeghuis zou eindigen”, vertelt Reinhard.

“Maar zo zit ik niet in elkaar. Ik heb drie maanden in het ziekenhuis gelegen en daarna meer dan een jaar gerevalideerd in De Hoogstraat. De groep bij De Hoogstraat waarmee we revalideerden was fijn. Samen lachten we, maakten we plezier, en ik kreeg de spirit om te kijken naar wat er nog wél mogelijk was. Die drive heb ik altijd gehouden. Als mensen zeggen dat iets niet kan, dan wil ik het juist proberen.”

Totaal aangepast leven

Reinhard is na zijn revalidatie vol kracht om zijn leven zo aan te passen dat hij volledig zelfstandig kan leven en werken. “Ik ontwikkelde manieren om zelfstandig te zijn: ’s nachts mezelf in en uit bed takelen, mijn eigen water en medicijnen regelen, de dieren verzorgen. Dat gaf me niet alleen vrijheid, maar ook zingeving. Dat gaat niet over een nacht ijs.

Reinhard heeft het werk op de boerderij goed ingeregeld. “Ik heb drie jongelui rondlopen die mij wekelijks komen helpen met allerlei werk dat gedaan moet worden dat ik niet kan. Daarnaast heb ik heb veel gehad aan onder andere het team van Adaptieve Revalidatie Techniek (ART) bij De Hoogstraat en andere techneuten. Zij bedachten en maakten allerlei aanpassingen. Ik kan mijn eigen milkboy bedienen. En zo heb ik een goed lopend boerenbedrijf. Ik ben trots dat ik mijn eigen brood verdien, dat ik mijn bedrijf draaiende hou. Maar dat vraagt wel een dosis doorzettingsvermogen en denken in mogelijkheden”, vertelt Reinhard trots. Naast dit alles heeft hij ook nog zijn hobbydieren zoals wat kippen, kanaries, geiten en twee honden die hij met veel passie en plezier verzorgt.

“Niet alles gaat natuurlijk vlekkeloos”, gaat hij verder. Ik ben weleens door de brandweer onder een machine vandaan gehaald, of uit een lift bevrijd. Maar ik blijf altijd doorzetten, dat zit in mijn karakter en maakt het wellicht wel makkelijker.

Bewust leven

Naast dat Reinhard met een team om hem heen inventief is met aanpassingen, let hij ook op zijn leefstijl. “Ik doe fysiek werk, dat is goed voor mijn lijf. Maar wat ook helpt, is dat ik al 34 jaar niet meer rook. Ook drinken doe ik niet, en ik let erop dat ik niet te zwaar word. Dat doe ik bewust. Met mijn handbike heb ik duizenden kilometers gefietst, soms wel 4000 kilometer per jaar. Inmiddels iets minder, maar nog steeds blijf ik bewegen. Dat houd mij fit en sterk. Zo kan ik het leven leiden dat ik wil.”

Onder de mensen

“Ik vind ook het sociale leven minstens zo belangrijk. Je moet er zelf energie in steken, want anders ben je mensen snel kwijt. Gelukkig heb ik altijd mensen om me heen: vertegenwoordigers en leveranciers voor het runnen van mijn bedrijf. Maar ook veel vrienden. Ik merk dat mensen mij respecteren om mijn inzet en positieve instelling. Ik vind dat prettig. Beter dan dat ze me zien als een zielenpoot, want dat ben ik niet.”

Nu achttien jaar na zijn ongeluk, kijkt hij met trots terug. “Ik heb mezelf opnieuw uitgevonden. Van vrijbuiter en sterke boer naar ondernemer in een rolstoel die zijn bedrijf runt, zijn dieren verzorgt, en volop in het leven staat. Het is niet altijd makkelijk geweest, maar ik ben en blijf een sterk mens – en dat laat ik iedereen zien.”

gepubliceerd op 28 oktober 2025