Terugkijken
Anja: Zes jaar geleden was je hier in De Hoogstraat. Hoe kijk je daar nu op terug?
Arjan: In mei was het precies zes jaar, ja. In het begin ging alles eigenlijk heel snel. Na mijn revalidatie mocht ik vrij vlot naar huis. Eerst nog in De Overstap op De Hoogstraat voor vijf weken. Daarna tijdelijk op een camping, want ons huis was nog niet klaar. In die tijd ben ik ook weer gedeeltelijk gaan werken, twee ochtenden per week, en weer langzaam opgebouwd naar fulltime. Ik werkte toen in de vastgoedontwikkeling.
Fysiek fit blijven
Anja: Hoe zorg je dat je fysiek fit blijft?
Arjan: Ik heb al 6,5 jaar de ambitie om op woensdagmiddag te gaan sporten. De eerste jaren handbikete ik een paar keer per week en deed ik mee aan de HandbikeBattle in 2022. Sindsdien sport ik eigenlijk nauwelijks meer. Wat dat betreft heb ik geluk: ik kom niet snel aan in gewicht en mijn huid is sterk.
Ik ben wel de hele dag in beweging. Ik rol overal heen, en met mijn aankoppelfiets kom ik overal. Bewegen vind ik fijn. Als je dat vóór je laesie al niet had, lijkt het me moeilijk om erna ineens veel te gaan sporten of bewegen, ook al is het enorm goed voor je.
Mentaal en gezin
Anja En mentaal? Hoe zorg je voor jezelf én voor je gezin?
Arjan: Dat was misschien wel de grootste uitdaging. Alles verandert: hoe je beweegt, hoe je leeft, hoe je er bent voor je gezin. Femke, mijn vrouw, hield de ballen hoog terwijl ik vooral met mezelf bezig was. Pas na een jaar vonden we samen een nieuwe balans. Iemand zei ooit tegen mij: ‘De laesie heb je samen.’ En dat is echt zo. In het begin denk je: ík moet revalideren, ík moet verder. Maar het raakt iedereen om je heen. Nu gaan we bewuster met onze tijd om. Ik heb geleerd om kijkend te genieten. Bijvoorbeeld van momenten met de kinderen. Dat vind ik fijn.
Vrijheid en werk
Anja: Jouw bus maakte ook wel een verschil voor je toch?
Arjan: En of! In het begin ging ik met de taxi naar mijn werk, maar die kwam regelmatig niet opdagen. Met de aankoppelfiets kom ik een eind, maar toen ik mijn bus kreeg, kon ik weer gaan waar ik wilde. Dat gaf me mijn vrijheid terug. Het is een fijn gevoel om weer mee te kunnen doen.
Anja: Je werkt nu bij Defensie, vertelde je?
Arjan: Ja, ik ga daar werken in een meer maatschappelijke functie, wat ik erg leuk vind. Mensen kijken soms nog wat anders tegen je aan — rolstoel, stereotype beelden — maar ik merk dat het best goed gaat. Soms vraagt het wat aanpassing van de werkomgeving, maar dat bespreek ik gewoon. En het UWV helpt mee als dat nodig is.
Anja: Ben je daar makkelijk in geworden?
Arjan: Ja, ik heb geleerd om het gewoon te vragen. Niet chagrijnig worden als iets niet lukt. Als ik ergens niet naar binnen kan, zoek ik wel een andere ingang. Soms is dat helemaal om, maar dat is niet erg. Dat is mijn karakter — ik kom er altijd wel.
Anja: Zijn er dingen waar je nu extra op let voor je gezondheid?
Arjan: Ik laat jaarlijks mijn blaas controleren met een urodynamisch onderzoek. Blaasontstekingen blijven een risico, dus ik neem altijd antibiotica mee op vakantie — voor het geval dat.
Leven in balans
Anja Dat klinkt alsof je goed in balans bent.
Arjan: Ja, op dit moment gaat het prima. Meer sporten zou goed zijn, maar verder heb ik weinig klachten. Zoals iedereen moet ik wat beter op mijn huid letten naarmate ik ouder word — die wordt dunner, en met een laesie loop je dan meer risico. Ook moet je alert zijn op schouderklachten, maar die heb ik gelukkig niet.
We doen leuke dingen samen. We kamperen graag, soms in Frankrijk — daar is het beter aangepast dan je zou denken. Je moet je wel goed voorbereiden, maar als ik er kan komen, red ik me altijd. Ik neem bijvoorbeeld mijn eigen lichte douche- en toiletstoel mee.
Het is jammer dat je bij sommige dingen, zoals kastelen bezoeken, merkt dat ‘aangepast’ nog best lastig is. Maar we proberen het altijd. En als iets niet lukt? Dan doen we het gewoon anders.
